پایه ایمپلنت که به عنوان خود ایمپلنت نیز در نظر گرفته می‌شود ظاهری شبیه به پیچ دارد و در بافت استخوان فک قرار می‌گیرد. از آنجا که این پایه از جنس پلاتین است در برابر مواد خورنده مقاومت بسیار بالایی دارد. در نتیجه بافت دهان را تحریک نمی‌کند. متخصص برای قرار دادن فیکسچر با برش لثه حفره کوچکی در استخوان فک ایجاد می‌کند و ایمپلنت را به عنوان ریشه دندان درون آن قرار می‌دهد. پایه جز ثابت ایمپلنت است. بنابراین ثبات و استحکام آن رابطه مستقیمی با استحکام دندان جدید دارد.

استحکام و دوام تاج دندان مهم‌ترین فاکتور در پروسه کاشت دندان است. برای روکش دندان معمولا از سرامیک یا پرسلن استفاده می‌شود. هر چقدر کیفیت، استحکام و قدرت این مواد بیشتر باشد طول عمر ایمپلنت‌ها نیز بیشتر می‌شود. با این وجود مدت ماندگاری ایمپلنت‌ها به مراقبت‌های دندان و دهان بستگی دارد. نکته قابل توجه دیگر درباره تاج دندان نوع ثابت و متحرک آنها است. نوع متحرک برای افرادی است که تمایل دارند هنگام شستشوی دندان آن را از دهانشان خارج نمایند. اما در نوع ثابت امکان بیرون آوردن ایمپلنت وجود ندارد.

از رابط جهت اتصال پایه به تاج دندان استفاده می‌کنند. این رابط‌ها شش یا هشت ضلعی، از جنس تیتانیوم و بسیار مستحکم می‌باشند که در بعد از گذشت ۴ تا ۷ ماه پس از قرار دادن پایه دندان نصب می‌شوند. اباتمنت‌ها که از دو بخش اتصالی تشکیل شده‌اند از یک سمت به پایه و از سمت دیگر به تاج دندان متصل می‌شوند.